مددست افشان...پای کوبان می روم بر در سلطان خوبان می روم می روم بار دگر مستم کند بی سر و بی پا و بی دستم کند می روم کز خویشتن بیرون شوم در پی لیلا رخی مجنون شوم هر که نشناسد امام خویش را بر که بسپارد زمان خویش را با همه لحظه خوش آواییم در به در کوچه ی تنهاییم ای دو سه تا کوچه ز ما دورتر نغمه ی تو از همه پر شور تر کاش که این فاصله را کم کنی محنت این قافله را کم کنی کاش که همسایه ی ما می شدی مایه ی آسایه ی ما می شدی هر که به دیدار تو نایل شود یک شبه حلال مسائل شود دوش مرا حال خوشی دست داد سینه ی ما را عطشی دست داد نام تو بردم لبم آتش گرفت شعله به دامان سیاوش گرفت نام تو آرامه ی جان من است نامه ی تو خط اوان من است ای نگهت خاست گه آفتاب در من ظلمت زده یک شب بتاب پرده برانداز ز چشم ترم تا بتوانم به رخت بنگرم ای نفست یارومدد کار ما کی و کجا وعده ی دیدار ما دل مستمندم ای جان به لبت نیاز دارد به هوای دیدن تو هوس حجاز دارد به مکه آمدم ای عشق تا تو را بینم تویی که نقطه ی عطفی به اوج آیینم کدام گوشه ی مشعر کدام گوشه ی منا به شوق وصل تو در انتظار بنشینم ای زلیخا دست از دامان یوسف بازکش تا صبا پیراهنش را سوی کنعان آورد ببوسم خاک پاک جمکران را تجلی خانه ی پیغمبران را خبر آمد خبری در راه است سر خوش آن دل که ار آن آگاه است شاید این جمعه بیاید...شاید

پرده از چهره گشاید...شایدت غیبت صغری هفتاد و چند سال بوده که در آن مدت چهار نفر یکی بعد از دیگری نایب خاص آن حضرت بودند و آن حضرت را می دیدند و نامه هایی که شیعیان برای حضرت بقیة الله می نوشتند به آن حضرت می دادند و ایشان جواب می دادند و نایب جواب را به شیعیان می رساندند.

اسم چهار نفر نایب های خاص آن حضرت از این قرار است: عثمان ابن سعید و محمد ابن عثمان عمروی و حسین ابن روح نو بختی و علی ابن محمد سمری.

بنابر آن که ولادت حضرت بقیة الله عجل الله فرجه را شیخ کلینی نیمه شعبان سنه 255 هجری نوشته و وفات علی ابن محمد سمری آخرین نایب خاص آن حضرت در سنه 328 می باشد پس 73 سال از ولادت آن حضرت گذشته غیبت کبری واقع شده است زیرا نامه ی آن حضرت آن وقت به علی ابن محمد سمری رسید که دیگر تو کسی را جانشین خود مکن که غیبت تامه واقع گردید.

منبع: کتاب تاریخ پیشوایان دین اسلام جلد ۱۴ در حالات و علامات ظهور